Wat een licht.
Het is donker, maar wat een licht. Volle maan en de hemel is helder.
Een doorzichtig wolkenvlies ervoor en de maan straalt de wijde wereld in, zo rond als nooit tevoren.
Het lijkt opeens alsof ik op een andere planeet ben; een prachtig blauw schijnsel voorkomt de duisternis, en alles lijkt buitenaards. De grillige kale bomen lijken me te groeten, te herkennen en van alle kanten rijst uit het donker een verstild leven van struiken, takken, gras.
Alleen het draaien van de motor en dát, dat is alles wat er is en ik voel me helemaal opgenomen in dit wonderbaarlijke schouwspel van vormen en licht.
De bestuurder voor mij is geheel verzonken in een schermpje waar hij driftig met zijn vinger overheen veegt, ziet hij dit niet? En hoezo zie ik dit niet iedere dag? Deze geheimzinnige schoonheid waar ik deel van mag zijn.