Gewoon een tekst die ik schrijf, over wat ik zag,
dat mooi was en goed,
Voor iedereen te zien, niet alleen voor een opmerkzame geest.
Iedere voorbijganger keek ernaar en was verwonderd,
en daarom was het des te mooier, omdat we er samen stil van werden, allemaal hetzelfde gevoel.
Niet mijn gevoel of jouw gevoel, één gevoel waar we samen in opgaan,
De ondergaande zon, voorbijdrijvende wolken, bergen, de sperwer en wij.
En even later ga ik weer op weg, opgeladen en helemaal vervuld van leven.
Zaken, relaties en doelen zijn heel ver weg, en lachwekkend onbelangrijk.
Iedereen zou dit iedere week weer moeten ervaren, om in contact te blijven met het ware en het goede.
Ik neem mij plechtig voor, dat nooit meer te vergeten.
